Stare Forum Rzeczypospolitej Eskwilińskiej

Ab esse ad posse valet, a posse ad esse non valet consequentia (od być do móc zachodzi wynikanie, od móc do być nie zachodzi) – adagium, które wyraża zasadę wynikania modalnego. Głosi ono, że z traktujących o faktach wypowiedzi asertorycznych mogą wynikać traktujące o możliwościach wypowiedzi problematyczne, ale nie na odwrót.

Treść adagium potwierdził współczesny rozwój logiki modalnej, stanowi ono też jeden z jej zalążków obecnych w logice i filozofii średniowiecznej. Obecnie część twierdząca tej zasady stanowi tautologię modalnego rachunku zdań o postaci i tradycyjnej nazwie ab esse ad posse.

Inaczej jest w ogólnym wątku tego myśłenia-

Przekonanie absurdalne to każde przekonanie, które w sposób oczywisty nie jest możliwe do utrzymania. W węższym sensie jest to każde zdanie sprzeczne z prawami logiki (zob. reductio ad absurdum). Żaden absurd nie jest nonsensem, wyrażenie nonsensowne (jako pozbawione znaczenia) nie może być bowiem sprzeczne z żadnym zdaniem, w tym z żadnym prawem logiki. W języku potocznym termin "absurd" interpretowany jest psychologistycznie, tj. nie jako pewne przekonanie czy pewne zdanie, ale jako stan mentalny towarzyszący temu przekonaniu/zdaniu w odpowiednich sensach.
Przykłady: Syn bezdzietnej matki ułożył się do snu, Żonaty kawaler poszedł do kościoła, Karol przepołowił jabłko na trzy części, Raczej na pewno pójdę na spotkanie.
Filozofia egzystencji rozumie jednak termin "absurd" tak, jak rozumie się go w języku potocznym. Absurdalność przypisywana przez egzystencjalistów życiu ludzkiemu i wszelkim ludzkim działaniom to specyficzne stany mentalne (takie jak trwoga czy poczucie braku celu) stanowiące wg egzystencjalistów fundament bycia człowieka.