Stare Forum Rzeczypospolitej Eskwilińskiej

Na tym pięknym placu w centrum stolicy, po wciągnięciu flagi państwowej, przemawiać będą najważniejsze osoby w państwie oraz Ojcowie Założyciele Eskwilinii. Zgodnie z precedencją:

1. Adam Zygmunciak - Prezydent Rzeczypospolitej, jeden z Ojców Założycieli.
2. Ursus Prystor - Przewodniczący Rady Narodowej.
3. Filip Velicky - w zastępstwie Przewodniczącego Rady Rządowej.
4. Marcin Wilczyński - Minister Gospodarki, jeden z Ojców Założycieli.
5. Aureliusz Łuczak - Prezes Sądu Najwyższego, pomysłodawca Eskwilinii.

-Witam was wszystkich! Miło mi was powitać w dzisiejszych obchodach II rocznicy!
Rozlegają się wiwaty, oklaski.
- Nie będę tym razem męczyć was długimi przemowami. Sami widzicie jak daleko udało się nam pójść i co osiągnęliśmy w ciągu tych dwóch lat. Mamy czym się pochwalić!
Oklaski.
- Musimy nadal trzymać się razem. Nadal zapraszać nowe osoby i pielęgnować to co już mamy. Naszą mikro historię i mikro świat.
Oklaski.
- To nasza rzeczywistość. My ją tworzymy. Dlatego tak ważne jest to co robimy. Od nas zależy cały jej kształt. Dlatego- dla pamięci zasłużonych oraz dla dobra przyszłości- zajmujmy się Eskwilinią!
Prezydent pozdrawia wiwatujący tłum i siada obok mównicy, na swoim krześle.

Prystor wszedł na mównicę.

Obywatele! Obywatelki!
Eskwilinia cieszy się jest dwoma latami niepodległości. Patrząc w naszą przeszłość, Republika dokonała naprawdę wiele. My, Naród, zbudowaliśmy silny, bezpieczny, szanowany i bogaty kraj. Nie możemy jednak spocząć na laurach. W naszych rękach leży przyszłość Rzeczypospolitej. Musimy o nią dbać, pamiętać o chwalebnej przeszłości i uparcie iść naprzód w budowaniu nowego oblicza kraju. Bo nadchodzą czasy, kiedy głębokie reformy nie dokopią się do rdzenia państwowości. W rękach Narodu leży odbudowanie Eskwilinii! Mam nadzieję, że uda nam się stworzyć coś wspaniałego, że dzięki wspólnej ciężkiej pracy narodzi się nowa Rzeczpospolita.
Dziękuje wam.

W burzy oklasków Przewodniczący wraca na swoje miejsce usytuowane tuż obok ministra Wilczyńskiego.

W zastępstwie Przewodniczącego Anonimusa, chciałbym wyrazić uznanie za to wszystko co my, oraz nasi poprzednicy zrobili dla Eskwilinii. W czasach trudnych dla mikroświatów, nasza unikalna Republika cały czas się przeobraża, cały czas jest świadkiem okresów rozwoju, chwilowych zastojów oraz zaskakujących zwrotów. Daje nam coś, czego w większości innych projektów tego typu nie wystąpi. U nas można być od pucybuta do milionerem, od lokalnego urzędnika zajść na sam szczyt. I nie decyduje o tym ród szlachecki czy tradycje heraldyczne. Każdy z nas dokłada swoją cegiełkę dla Eskwilinii. I właśnie to jest najpiękniejsze. Róbmy co możemy i potrafimy jak najlepiej. Reszta sama przyjdzie. Dziękuję za wysłuchanie.

Domine Presidente! Domines Praefectes! Dominae et domini!

Jestem niezmiernie dumny, mogąc spojrzeć na zebranych dziś na placu ludzi, na piękne budynki, które nas otaczają - budynek Rady Narodowej na wprost mnie, widoczny tam
minister wskazał na północny zachód
Pałac Prezydencki, mogąc spojrzeć na Rzeczpospolitą całą i powiedzieć - to efekt naszej pracy. Dwóch lat, czyli 730 dni, przygody z Eskwilinią. Przez ten czas kilku spośród obywateli opuściło nasz już, przybyło wielu nowych; wiele projektów powstało i upadło, ale to co zostało, może być przedmiotem naszej radości. Mówię to z tym większą dumą, że w budowie Eskwilinii magna pars fui.
Liczę, że 22 maja 2012 roku, jeżeli już nadejdzie koniec świata, Eskwilinia powita go silna, prężna i aktywna. Jeszcze lepsza niż obecnie.

Gratias ago.